First Chant
The country has just taken part in a giant democratic exercise, perhaps the biggest in our history. Over thirty three million people, from England, Scotland, Wales, Northern Ireland and Gibraltar, have all had their say. We not only have a parliamentary democracy, but on questions about arrangements for how we are governed, there are times when it is right to ask the people themselves, and that is what we have done. The British people have voted to leave the European Union, and their will must be respected, their will be respected.
First Counterpoint
The strange thing about the EU referendum, which has engendered such heartache, and was supposed to be so definitive, is that it hasn’t settled anything. Will Britain continue to have high levels of immigration or not? We don’t know. Will houseprices fall, rise or stay the same? Don’t know. Will Britain continue to be part of the European free trade zone? No idea. Will there be a bonfire of EU environmental regulations? Might be. Might not. Find out some day. Will Scotland stay in the UK? Will Ulster? Will the British fishing fleet grow or shrink, will foreign investment in Britain collapse or boom, will the city dwindle or thrive, will we ever actually even leave the EU?
We don’t know.
Second Chant
We are now approaching a crucial moment. There is no escaping the complexity of the task ahead us. We must not only negotiate our exit from an organisation that touches so many important parts of our national life. We must also build a new and lasting relationship while, given the uncertainty inherent in this negotiation, preparing for ev’ry scenario.
Second Counterpoint
A referendum magnifies the worst aspects of an already imperfect system, democracy, channelling a dazzlingly wide variety of issues through a very narrow gate. It has the appearance of intensification, ultimate democracy! Thumbs up or down!, but in practice delivers a dangerously misleading reduction. Even many who voted Leave ended up feeling that their vote did not accurately express their feelings.
Third Chant and Counterpoint, a Quodlibet.
We are clear that as we leave the EU, free movement of people will come to an end, and we will control the number of people who come to live in our country.
A colleague of mine served in the RAF, married an Italian lady and moved on to the West Midlands with his wife. They had three children and she was one of the first people to receive a letter from the Home Office telling her to prepare to leave.
Yes there will be ups and downs in the months ahead. As in any negotiation, no-one will get everything they want. I want to be able to work in Europe freely. No-one will get everything they want.
I want European people to have the freedom to work here.
We will not be buffeted by the demands to talk tough or threaten a walk out. Just as we will not accept the councels of despair that this simply cannot be done.
I feel that young people’s future has been ripped away from them, and I didn’t even have the chance to vote for that.
We know what we want.
I want to be able to work in Europe freely. I want European people to have the freedom to work here.
We understand your principles, we’ve a shared interest getting this right. Let’s go on with it.
I feel that young people’s future has been ripped away from them, and I didn’t even have the chance to vote for that.
Let’s go on with it.
Final Counterpoint
A prophecy: Britain will spend 3 years trying to get out, and the next 3 years trying to get back in. A nightmare: to be locked in a dark, stuffy nursery cupboard with Boris, Michael, Nigel and their palls. England will become a place the young want to get out of, in search of fresh air and light. A nightmare.
Eerste Gezang
Het land staat voor een reusachtige democratische opgave, misschien wel de grootste in onze geschiedenis. Meer dan 33 miljoen mensen in Engeland, Schotland, Wales, Noord-Ierland en Gibraltar hebben hun stem uitgebracht. We hebben wel een parlementaire democratie, maar bij vragen over hoe we geregeerd worden, moet je soms de mensen rechtstreeks vragen, en dat hebben we gedaan. De Britten hebben zich uitgesproken voor het verlaten van de Europese Unie, en hun wil moet gerespecteerd worden, laten we hun wil respecteren.
Eerste Contrapunt
Het vreemde aan het EU referendum, dat zoveel hartzeer heeft veroorzaakt, en zo ondubbelzinnig had moeten zijn, is dat er niets geregeld is. Gaat Brittannië net zoveel immigratie houden of niet? We weten het niet. Gaan de huizenprijzen dalen, stijgen of stabiliseren? Weet niet. Gaat Brittannië deel uitmaken van de Europese vrijhandelszone? Geen idee. Gaat er een spervuur komen van milieuregels van de EU? Misschien wel, misschien niet. Komen we ooit wel achter. Blijft Schotland in de United Kingdom? En Ulster? Gaat de Britse vissersvloot groeien of krimpen, gaan de buitenlandse investeringen opdrogen of juist een hoge vlucht nemen, gaat het zakenleven instorten of bloeit het op, gaan we eigenlijk ooit echt de EU verlaten?
We weten het niet.
Tweede Gezang
We komen nu in een cruciale fase. Er is geen ontsnappen mogelijk aan de complexiteit van de taak die voor ons ligt. We moeten niet alleen ons vertrek, dat zo veel belangrijke delen van ons leven als natie raakt, uitonderhandelen. We moeten ook aan een nieuwe en duurzame relatie bouwen terwijl we ons, gegeven de onzekerheden in deze onderhandeling, voorbereiden op ieder scenario.
Tweede Contrapunt
Een referendum verhevigt de slechtste kanten van een reeds gebrekkig systeem, democratie, door een duizelingwekkend gevarieerd aantal onderwerpen door een zeer kleine doorgang te persen. Het heeft de schijn van intensivering, de ultieme democratie! Goedkeuren of afkeuren!, maar in de praktijk levert het een gevaarlijk misleidende reductie op. Zelfs veel mensen die ‘Leave’ gestemd hebben vonden uiteindelijk dat hun stem geen recht deed aan hun gevoelens
Derde Gezang en Contrapunt, een Quodlibet.
We weten zeker dat, als we de EU verlaten, vrij verkeer van mensen ophoudt, en dat we controle hebben over het aantal mensen dat in ons land komt wonen.
Een collega van mij diende bij de RAF, trouwde met een Italiaanse en verhuisde met zijn vrouw naar West Midden-Engeland. Ze kregen drie kinderen en zij was een van de eersten die een brief kregen van Binnenlandse Zaken die zei dat ze zich op vertrek moest voorbereiden.
Ja, er zullen meevallers en tegenvallers zijn in de komende maanden. Zoals in elke onderhandeling zal niemand alles krijgen wat hij wil. Ik wil vrijelijk in Europa kunnen werken. Niemand krijgt alles wat hij wil.
Ik wil dat Europeanen de vrijheid hebben om hier te werken.
De eisen om ons keihard op te stellen of te dreigen met opstappen raken ons niet. Net zo min accepteren we het wanhoopsadvies dat dit eenvoudigweg onmogelijk is.
Ik vind dat jonge mensen hun toekomst wordt ontnomen, en ik kon daar niet eens over stemmen.
We weten wat we willen.
Ik wil vrijelijk in Europa kunnen werken. Ik wil dat Europeanen de vrijheid hebben om hier te werken.
We begrijpen uw principes, we hebben een gedeeld belang om dit op te lossen. Laten we verder gaan.
Ik vind dat jonge mensen hun toekomst wordt ontnomen, en ik kon daar niet eens over stemmen.
Laten we verder gaan.
Laatste Contrapunt
Een voorspelling: Brittannië zal drie jaar lang proberen uit te stappen, en de volgende drie jaar om weer terug te komen. Een nachtmerrie: opgesloten worden in een donkere, bedompte kleine kast met Boris, Michael, Nigel en hun vrienden. Engeland wordt een land waar jongeren weg willen, op zoek naar licht en lucht. Een nachtmerrie.