Preludio
Las alamedas se van,
pero dejan su reflejo.
Las alamedas se van,
pero nos dejan el viento.
El viento está amortajado
a lo largo bajo el cielo.
Pero ha dejado flotando
sobre los ríos sus ecos.
El mundo de las luciérnagas
ha invadido mis recuerdos.
Y un corazón diminuto
me va brotando en los dedos.
Voorspel
De populierenlaan verdwijnt,
maar laat zijn spiegelbeeld achter.
De populierenlaan verdwijnt,
maar laat ons de wind.
De wind ligt opgebaard
allerwegen onder de hemel.
Maar hij heeft zijn echo’s
op de rivieren laten drijven.
De wereld van de vuurvliegjes
is mijn herinneringen binnengedrongen.
En een heel klein hartje
ontkiemt uit mijn vingers.