vertaling Le voglie e l’opre mie
Dit prachtige sonnet van Petrarca, getoonzet door Orlando di Lasso, is een van de eerste liederen die ik vertaald heb, op basis van een hulpvertaling door iemand die kennis had van oud-italiaans (ik ben helaas haar naam kwijtgeraakt). In het ensemble ‘Changez vos voix’ wilden we een programmaboekje maken voor het concert, met de vertaling van de liederen die we zongen. Voor mij was dit het begin van een uit de hand gelopen hobby, het vertalen van poëzie en liederen.
Le voglie e l’opre mie
Le voglie e l’opre mie, gelate e spente
Preggio non hebber, d’immortale honore
Che priva l’alma in se del tuo favore
d’Acquistar tanto ben non e possente
Alsi, sudai, temei, liet’e dolente
Cercai fuggendo in un l’odio e l’amore,
Vollie pregiai quel che credei peggiore
E contrario a mestesso fui souvente
Non fu colle o campagna o rivo o fiume
Che non cercasser le mie voglie accorte
Per trovar quel l’ondio m’arda e consume
E fatto piu nel mal ardito e forte
Qual, chi nulla te mendo assai presume
Sprezzai quanto di ben m’e dato in sorte
Mijn lust en mijn leven
Mijn zinnen zijn volledig uitgeblust
mijn kille daden vonden geen bekroning
want zonder jouw waardering en beloning
werd mijn ziel niet tot zaligheid gekust
ik lachte en ik huilde, was blij en ongerust
joeg haat en liefde beide uit mijn woning
was van het kwaad de ongekroonde koning
en in mijzelve vond ik nimmer rust
er was geen heuvel, veld, oever of stroom
die niet bezocht werd door mijn wakk’re zinnen
op zoek naar haar van wie ik enkel droom
maar aangetast door ‘t kwaad, en buiten zinnen
-een man die alles opeist zonder schroom-
kon ik wat mij gegeven werd niet innen