Glädjens blomster i jordens mull,
ack, visst aldrig gro!
Kärlek själv ju försåtlig är för ditt hjärtas ro.
Men där ovan, för hopp och tro
blomstra de evigt friska.
Hör du ej hur andar
ljuvt om dem till hjärtat viska?
Vreugdebloemen in het vuil van de aarde,
ach, die bloeien zeker niet!
De liefde zelf is verraderlijk voor de vrede van je hart.
Maar daarboven, waar hoop is en geloof,
bloeien ze eeuwig fris.
Hoor je de geesten niet zoet over hen fluisteren
tegen je hart?