A Chloris

Théophile de Viau / Reynaldo Hahn

A Chloris

S’il est vrai, Chloris, que tu m’aimes,
(mais, j’entends, que tu m’aimes bien),
Je ne crois pas que les rois mêmes
Aient un bonheur pareil au mien.

Que la mort serait importune
A venir changer ma fortune
Pour la félicité des cieux!

Tout ce qu’on dit de l’ambroisie
Ne touche point ma fantaisie
Au prix des grâces de tes yeux.

Voor Chloris

O Chloris, als ik jouw liefde mocht ervaren,
(ja, ik weet, je mag me wel heel graag),
dan zouden zelfs koningen vandaag
mijn geluk niet kunnen evenaren.

Hoe ongelegen zou de dood nu komen
mijn levenslot werd mij ontnomen
mijn hemelse geluk zou zijn gevlogen!

Zelfs ambrozijn of de schoonste melodieën
verbleken bij mijn wilde fantasieën
over jouw bekoorlijke ogen.