Waldesnacht

Paul Heyse / Johannes Brahms

Waldesnacht

Waldesnacht, du wunderkühle, 
Die ich tausend Male grüß, 
Nach dem lauten Weltgewühle, 
O, wie ist dein Rauschen süß! 
Träumerisch die müden Glieder 
Berg’ich weich ins Moos, 
Und mir ist, als würd ich wieder 
All der irren Qualen los.

Fernes Flötenlied, vertöne, 
Das ein weites Sehnen rührt, 
Die Gedanken in die schöne, 
Ach, missgönnte Ferne führt. 
Laß die Waldesnacht mich wiegen, 
Stillen jede Pein, 
Und ein seliges Genügen 
Saug’ ich mit den Düften ein.

In den heimlich engen Kreisen 
Wird dir wohl, du wildes Herz, 
Und ein Friede schwebt mit leisen 
Flügelschlägen niederwärts. 
Singet, holde Vögellieder, 
Mich in Schlummer sacht!
Irre Qualen, löst euch wieder, 
Wildes Herz, nun gute Nacht!

Nacht in het woud

Woudnacht, jij bent koel en mild,
‘k zal je duizendmaal begroeten, 
wat is dan de wereld wild, 
bij jouw geruis op kousevoeten! 
Mijn leden leg ik dromerig neer 
moe en zwaar in het weke mos, 
en zo, lijkt het, laat ik steeds weer 
alle grote smarten los.

In de verte klinkt een liedje 
dat een groot verlangen wekt, 
mijn dromen met een melodietje, 
naar benijde verten trekt. 
Laat de woudnacht mij maar wiegen, 
en verzachten alle pijn, 
laat mij hier gelukkig vliegen, 
in dit geurige domein.

Deze plek brengt ongedacht 
mijn onstuimig hart tot rede, 
grote vrede zweeft met zachte 
vleugelslagen naar beneden. 
Zoete vogelliedjes brengen 
mij in sluimeringen zacht, 
laten mijn verdriet vervliegen, 
onstuimig hart, nu goede nacht!

Es geht ein Wehen

Paul Heyse / Johannes Brahms

Es geht ein Wehen

Es geht ein Wehen durch den Wald,
die Windsbraut hör ich singen. 
Sie singt von einem Buhlen gut 
und bis sie dem in Armen ruht, 
muss sie noch weit in bangem Mut 
sich durch die Lande schwingen. 

Der Sang der klingt so schauerlich, 
der klingt so wild, so trübe, 
das heiße Sehnen ist erwacht, 
mein Schatz zu tausend gute Nacht! 
Es kommt der Tag eh du’s gedacht, 
der eint getreue Liebe!

Er klinkt een zuchten

Er klinkt een zuchten door het woud,
een meisje hoor ik zingen.
Ze zingt over een goede knaap
en tot ze in zijn armen slaapt
moet ze zich eerst nog bang en koud
door al die akkers wringen.

Het lied klinkt droef en zo ontdaan,
het klinkt zo heftig, zo geraakt,
dat vurig verlangen is ontwaakt,
mijn lief voor duizendeneen nacht!
De dag zal komen, onverwacht,
dat de ware liefde op zal staan!