Cordoba, lejana y sola
Jaca negra, luna grande,
y aceintunas en mi alforga.
Aunque sepa los caminos
yo nunca llegaré a Cordoba.
Por el llano, por el viento,
jaca negra, luna roja.
La muerte me esta mirando
desde las torres de Cordoba.
!Ay que camino tan largo!
!Ay mi jaca valerosa!
!Ay que la muerte me espera,
antes de llegar a Cordoba!
Cordoba, lejana y sola.
Cordoba, ver en verlaten.
Zwart paardje, heldere maan
en olijven in mijn zadeltas.
Hoe goed ik de weg ook ken
nooit zal ik Cordoba bereiken.
Door de vlakte, tegen de wind,
zwart paardje, rode maan.
De dood staart me aan
vanaf de torens van Cordoba.
Ach, de weg is zo lang!
Ach, mijn dappere paardje!
Ach, de dood wacht me op
voordat ik Cordoba bereiken kan!
Cordoba, ver en verlaten.