I got rhythm

George and Ira Gershwin

I got rhythm, I got music
I got my man[1], who could ask for anything more?
I got daisies, in green pastures,
I got my man, who could ask for anything more?

Old Man Trouble, I don’t mind him
You won’t find him ’round my door.
I got starlight, I got sweet dreams,
I got my man, who could ask for anything more,
Who could ask for anything more?


[1] I got my gal: heb mijn meissie

‘k Heb het ritme, heb de klanken,
heb mijn vent nog, wat wil ik tenslotte nog meer?
Madeliefjes, groene weiden,
heb mijn vent nog, wat wil ik tenslotte nog meer?

Struikelblokken, geef ik niks om   
niemand legt ze bij me neer.
Heb de sterren, zoete dromen,
heb mijn vent nog, wat wil ik tenslotte nog meer,
wat wil ik tenslotte nog meer?

Complainte de la Seine

Maurice Magre / Kurt Weill

Zingbare vertaling

Complainte de la Seine

Au fond de la Seine, il y a de l’or,
Des bateaux rouillés, des bijoux, des armes…
Au fond de la Seine, il y a des morts…
Au fond de la Seine, il y a des larmes…

Au fond de la Seine, il y a des fleurs
De vase et de boue, elles sont nourries…
Au fond de la Seine, il y a des cœurs
Qui souffrirent trop pour vivre la vie.

Et puis les cailloux et des bêtes grises…
L’âme des égouts soufflant des poisons…
Les anneaux jetés par des incomprises,
Des pieds qu’une hélice a coupés du tronc…

Et les fruits maudits des ventres stériles,
Les blancs avortés que nul n’aima,
Les vomissements de la grande ville,
Au fond de la Seine il y a cela.

Ô Seine clémente où vont des cadavres
Au lit dont les draps sont faits de limon.
Fleuve des déchets, sans fanal ni havre,
Chanteuse berçant la morgue et les ponts.

Accueill’ le pauvre, accueill’ la femme,
Accueill’ l’ivrogne, accueill’ le fou,
Mêle leurs sanglots au bruit de tes lames
Et porte leurs cœurs parmi les cailloux.

Au fond de la Seine, il y a de l’or,
Des bateaux rouillés, des bijoux, des armes…
Au fond de la Seine, il y a des morts…
Au fond de la Seine, il y a des larmes…

Klaaglied voor de Seine

Daar onder de Seine, daar vind je goud,
Juwelen en wapens, een verroeste boot…
Daar onder de Seine vind je de dood…
Daar onder de Seine wordt alles koud…

Daar onder de Seine, daar bloeit een bloem
Die toch in het slijk tot leven kwam…
Daar onder de Seine, geen enk’le roem
Voor wie zich ooit het leven benam.

En verder de kiezels en de grijze vissen…
Het gif uit riolen dat stilaan verdween…
Ringen weggegooid die ze zullen missen,
Een schroef hakte voeten gladweg van een been…

En dan die verdoemde lijkbleke vruchten,
Kind geaborteerd dat niemand wil,
Braaksels van de stad, chagrijn en zuchten,
Daar onder de Seine wordt alles stil.

Genadige Seine met al je kadavers
In het bed met zijn deken van grijzige prut.
Stroom vol met troep, geen lantaarn of haven,
Zo zing je je lied voor lijkhuis en brug.

Ontvang de sloeber, ontvang de dame,
Ontvang de dronkaard en de psychoot,
Laat je geklots hun snikken beamen,
En zorg voor hun ziel daar onder het schroot.

Daar onder de Seine, daar vind je goud,
Juwelen en wapens, een verroeste boot…
Daar onder de Seine wordt alles koud…
Daar onder de Seine vind je de dood.

Serenata para la tierra de uno

María Elena Walsh

Dit prachtige lied van María Elena Walsh was een vertaalopgave van ‘Nederland Vertaalt 2019’. Uit het juryrapport: “Gedurende haar Parijse tijd, in de jaren vijftig, leerde María Elena Walsh de groten kennen van het Franse chanson, en stond ze aan de wieg van wat later de ‘nueva canción argentina’ zou worden. Het lied ‘Serenata para la tierra de uno’ componeerde ze in die jaren, en werd in 1968 voor het eerst op plaat gezet.” Het vertolkt haar tegenstrijdige gevoelens voor haar geboorteland.

Mijn zingbare vertaling werd door de jury genomineerd. In de hier gepubliceerde vertaling heb ik nog twee kleine correcties doorgevoerd naar aanleiding van de discussies in de werkgroep.

Serenata para la tierra de uno

Porque me duele si me quedo
pero me muero si me voy,
por todo y a pesar de todo, mi amor,
yo quiero vivir en vos.

Por tu decencia de vidala
y por tu escándalo de sol,
por tu verano con jazmines, mi amor,
yo quiero vivir en vos.  

Porque el idioma de infancia
es un secreto entre los dos,
porque le diste reparo
al desarraigo de mi corazón.  

Por tus antiguas rebeldías
y por la edad de tu dolor,
por tu esperanza interminable, mi amor,
yo quiero vivir en vos.  

Para sembrarte de guitarra,
para cuidarte en cada flor
y odiar a los que te castigan, mi amor,
yo quiero vivir en vos.  

Serenade voor mijn vaderland

Omdat ik pijn lijd als ik hier blijf
omdat ik sterf als ik vertrek,
daarom en ondanks alles blijf ik, mijn lief,
ik laat je nooit meer los.

Om het fatsoen van je ‘vidala’
en je schandalig warme zon,
en om je zomer vol jasmijnen, mijn lief,
laat ik je nooit meer los.

Omdat de taal van onze kindertijd
een groot geheim is van ons twee,
omdat jij altijd een thuis bood
aan mijn door pijn gekwetste hart en ziel.

Om je voorbije revoluties
en om de oudheid van je pijn,
om je oneindige vertrouwen, mijn lief,
laat ik je nooit meer los.

Om mijn gitaarmuziek te zaaien,
om jou te voeden bloem voor bloem
en hen te haten die jou wraken, mijn lief,
ik laat je nooit meer los.