Complainte de la Seine

Maurice Magre / Kurt Weill

Zingbare vertaling

Complainte de la Seine

Au fond de la Seine, il y a de l’or,
Des bateaux rouillés, des bijoux, des armes…
Au fond de la Seine, il y a des morts…
Au fond de la Seine, il y a des larmes…

Au fond de la Seine, il y a des fleurs
De vase et de boue, elles sont nourries…
Au fond de la Seine, il y a des cœurs
Qui souffrirent trop pour vivre la vie.

Et puis les cailloux et des bêtes grises…
L’âme des égouts soufflant des poisons…
Les anneaux jetés par des incomprises,
Des pieds qu’une hélice a coupés du tronc…

Et les fruits maudits des ventres stériles,
Les blancs avortés que nul n’aima,
Les vomissements de la grande ville,
Au fond de la Seine il y a cela.

Ô Seine clémente où vont des cadavres
Au lit dont les draps sont faits de limon.
Fleuve des déchets, sans fanal ni havre,
Chanteuse berçant la morgue et les ponts.

Accueill’ le pauvre, accueill’ la femme,
Accueill’ l’ivrogne, accueill’ le fou,
Mêle leurs sanglots au bruit de tes lames
Et porte leurs cœurs parmi les cailloux.

Au fond de la Seine, il y a de l’or,
Des bateaux rouillés, des bijoux, des armes…
Au fond de la Seine, il y a des morts…
Au fond de la Seine, il y a des larmes…

Klaaglied voor de Seine

Daar onder de Seine, daar vind je goud,
Juwelen en wapens, een verroeste boot…
Daar onder de Seine vind je de dood…
Daar onder de Seine wordt alles koud…

Daar onder de Seine, daar bloeit een bloem
Die toch in het slijk tot leven kwam…
Daar onder de Seine, geen enk’le roem
Voor wie zich ooit het leven benam.

En verder de kiezels en de grijze vissen…
Het gif uit riolen dat stilaan verdween…
Ringen weggegooid die ze zullen missen,
Een schroef hakte voeten gladweg van een been…

En dan die verdoemde lijkbleke vruchten,
Kind geaborteerd dat niemand wil,
Braaksels van de stad, chagrijn en zuchten,
Daar onder de Seine wordt alles stil.

Genadige Seine met al je kadavers
In het bed met zijn deken van grijzige prut.
Stroom vol met troep, geen lantaarn of haven,
Zo zing je je lied voor lijkhuis en brug.

Ontvang de sloeber, ontvang de dame,
Ontvang de dronkaard en de psychoot,
Laat je geklots hun snikken beamen,
En zorg voor hun ziel daar onder het schroot.

Daar onder de Seine, daar vind je goud,
Juwelen en wapens, een verroeste boot…
Daar onder de Seine wordt alles koud…
Daar onder de Seine vind je de dood.

Gang zum Galgen

Kurt Weill / Bertold Brecht

De vertaling van een fragmentje uit ‘Der Dreigroschenoper’, omdat het zo’n klassieker is en zo leuk om te doen. Peachum houdt, aan het einde van deze volksopera, zijn speech om te voorkomen dat Macheath wordt opgehangen. Hij verzint een nieuwe plot.

Gang zum Galgen

Verehrtes Publikum, wir sind soweit
Und Herr Macheath wird aufgehängt
Denn in der ganzen Christenheit
Da wird dem Menschen nichts geschenkt

Damit ihr aber nun nicht denkt
Das wir von uns auch mitgemacht
Wird Herr Macheath nicht aufgehängt
Sondern wir haben uns einen anderen Schluss ausgedacht.

Damit ihr wenigsten in der Oper seht
Wie einmal Gnade vor Recht ergeht.
Und darum wird, weil wir’s gut mit euch meinen
Jetzt der reitende Bote des Könings erscheinen.

Naar de galg

Hooggeëerd publiek, de hoogste tijd
de galg krijgt nu Macheath als klant
Want in de hele Christenheid
geldt oog om oog en tand om tand.

Maar opdat jullie niet geloven 
dat wij ons daartoe bekeren
gaan we Macheath gratie beloven
en zullen we een nieuwe plot monteren.

Zodat u tenminste in de opera ziet
hoe één keer genade voor recht geschiedt.
En daarvoor komt, om jullie te verblijden,
nu de rijdende bode van de koning aanrijden.