Alma mia, e che sarà
Se pietà non speri più
Sei rimasta in servitù
ne trovar puoi libertà
Impetrar non può mercé
la schernita tua beltà
se costante serbi fe
a chi fede in sen non ha.
Mijn ziel, hoe zal het gaan met jou
als je niet meer op genade kunt hopen
je slavernij niet af kunt kopen
zal er geen vrijheid zijn voor jou.
Je kunt niet smeken om genade
bij de schoonheid die je heeft bedrogen
je wordt constant leeggezogen
door iemand die je vertrouwen blijft schaden.
Tu mancavi a tormentarmi,
Crudelissima speranza,
E con dolce rimembranza
Vuoi di nuovo avvelenarmi.
Ancor dura
La sventura
D’una fiamma incenerita,
La ferita
Ancora aperta
Par m’avverta
nuove pene.
Dal rumor delle catene
Mai non vedo allontanarmi.
Jij blijft mij eeuwigdurend kwellen,
o jij laag-bij-de-gronds verlangen,
en met de allerzoetste heimwee
vergiftig jij mij telkens weer.
Een vernietigende hartstocht
stort mij steeds weer
in de ellende,
en de wond
die ligt nog open,
waarschuwt me
voor telkens meer pijn.
Van’t geraas van de ketenen
zal ik mij toch niet bevrijden.