Der Winter kalt ist vor dem Haus,
wo soll ich Armer aus?
In diesem Strauß
tu ich doch nicht erschrekken.
Es komt die liebe Zeit,
darauf ik harr und breit
gar mit fröhlichem Mut:
es ist der liebe Maienschein,
der mich erfreuen tut.
De koude winter ligt voor het huis,
en arme ik, ik blijf maar thuis!
In deze strijd
raak ik de draad niet kwijt.
Er komt een zoeter uur,
waar ik op hoop vol vuur
met vreugdevolle moed:
het is het zoete licht van mei
dat mij verblijden doet.
Op verzoek heb ik een lied geschreven dat in de verte geïnspireerd is door Schubert’s Ständchen. Het ritme en de melodie zijn hetzelfde, dus het kan op dezelfde melodie gezongen worden. De tekst is nieuw.
Leise flehen meine Lieder
Durch die Nacht zu dir;
In den stillen Hain hernieder,
Liebchen, komm zu mir!
Flüsternd schlanke Wipfel rauschen
In des Mondes Licht;
Des Verräters feindlich Lauschen
Fürchte, Holde, nicht.
Hörst die Nachtigallen schlagen?
Ach! sie flehen dich,
Mit der Töne süßen Klagen
Flehen sie für mich.
Sie verstehn des Busens Sehnen,
Kennen Liebesschmerz,
Rühren mit den Silbertönen
Jedes weiche Herz.
Laß auch dir die Brust bewegen,
Liebchen, höre mich!
Bebend harr’ ich dir entgegen!
Komm, beglücke mich!
Als ik eenzaam loop te dwalen
zie ik jou weer staan,
in de gloed van zonnestralen
bij een volle maan.
In het gouden ochtendgloren
zie ik jou weer terug,
wordt de liefde weer geboren
en verdampt zo vlug
Dansten wij niet in het maanlicht,
waren wij niet één?
Maar in deze koude maannacht
loop ik hier alleen.
De natuur hier kan getuigen
van ons liefdesfeest,
ik kan aan niets anders denken:
we zijn jong geweest
Staat een mooie bloem te bloeien
in het bos zo groen,
kan de liefde zo weer groeien,
wat kan ik nog doen?
Der Abendhimmel
Wenn ich an deiner Seite
im Abenddunkel geh,
den Mond und sein Geleite,
die tausend Sterne seh,
dann möcht ich dem Mond umfangen
und drücken an meine Brust,
die Sterne herunter langen
in voller, sel’ger Lust!
Mit ihnen die Locken dir schmücken
und schmücken die schöne Brust,
ich möcht dich schmücken und drücken
und sterben vor Wonn und Lust!
De avondhemel
Als ik aan jouw zijde
‘s avonds in het donker loop,
de maan zie en zijn geleide
duizenden sterren van hoop,
dan zou ik de maan willen omhelzen
en drukken aan mijn borst,
de sterren plukken uit de lucht
in volle zalige dorst!
Daarmee jouw lokken opsmukken
en versieren jouw boezem uit wellust,
Ik zou je versieren en knuffelen
en sterven van verrukking en lust!
Frühlingslied
Leise zieht durch mein Gemüt
liebliches Geläute.
Klinge, kleines Frühlingslied,
kling hinaus ins Weite.
Kling hinaus bis an das Haus,
wo die Blumen sprießen.
Wenn du eine Rose schaust,
sag, ich lass sie grüßen.
Voorjaarslied
Zachtjes zweeft door mijn gemoed
een sprank’lend voorjaarslied,
kleine klokjes, klingel zoet.
wijd en zijd in het gebied.
Klingel ver tot aan het huis,
waar bloemen u ontmoeten.
Als je daar een roosje ziet,
breng haar dan mijn groeten.
Im April
Du feuchter Frühlingsabend,
Wie hab’ ich dich so gern–
Der Himmel wolkenbehangen,
Nur hie un da ein Stern.
Wie leiser Liebesodem
Hauchet so lau die Luft,
Es steigt aus allen Thalen
Ein warmer Veilchenduft.
Ich möcht’ ein Lied ersinnen,
Das diesem Abend gleich;
Und kann den Klang nicht finden
So dunkel, mild und weich.
In april
Jij vochtige lenteavond
jij werpt me haast omver–
de hemel vol met wolken
slechts hier en daar een ster.
De lucht fluistert zo koel
in zoete liefdeskleuren,
uit alle dalen stijgen zwoel
warme viooltjesgeuren.
‘K zou graag een lied bedenken,
met precies dezelfde pracht;
en kan de klank niet vinden
zo donker, mild en zacht.
Trösterin Musik
Musik! du himmlisches Gebilde,
voll hoher Macht, voll süßer Milde,
wir fühlen doppelt tief dein Walten,
wenn uns ein Leid das Herz gespalten.
Der Schmerzenswogen wirres Drängen,
Es glättet sich vor deinen Klängen,
besänftigt all die Fluten ziehen
ins weite Meer der Harmonien.
Wie Orgelton, wie Meereswogen
kommt dann der Trost ins Herz gezogen
und stillt der Seele wildes Sehnen
und lost das Weh in milde Tränen.
Musik! du himmlisches Gebilde,
voll hoher Macht, voll süßer Milde,
du pochst noch in den tiefsten Schmerzen
mit leisem Finger an die Herzen.
Und wenn die Seele gramgebrochen,
kein Wort mehr hört, das Trost gesprochen,
wenn längst verstummt die stillen Klagen
im Leid, das tränenlos getragen:
Dann fühlt das Herz in Orgeltönen
Ein hehres himmlisches Versöhnen
und findet in dem Klang der Lieder
den letzten Trost, die Tränen wieder.
Muziek die troost brengt
Muziek! Jij hemelse schepping,
vol grote kracht, vol zachtzoete trilling,
wij voelen jouw werking twee keer zo hard,
wanneer ons hart gespleten is door smart.
Als men warrige golven van verdriet had,
maken jouw klanken alles weer glad,
ze brengen alle golven tot bedaren
met harmonieën als de weidse baren.
Als orgelgeluid, als golven van de zee
komt dan de troost in ons hartewee
en stilt in de ziel de wilde orkanen
en lost verdriet op in zachte tranen.
Muziek! Jij hemelse schepping,
vol grote kracht, vol zachtzoete trilling,
jij klopt nog bij de diepste smart
met zachte vinger op het hart.
En als de ziel, gebroken van verdriet,
geen woord meer hoort, ook troostend niet,
als allang is verstomd het stille klagen
in leed, dat zonder tranen wordt gedragen:
dan voelt het hart in orgeltonen
een groots en hemels soort verschonen
en vindt in de klank van de gezangen
de laatste troost, van tranen op de wangen.
Abendlied
Bleib bei uns,
denn es wil Abend werden,
und der Tag hat sich geneiget.
O bleib bei uns,
denn es will Abend werden.
Avondlied
Blijf bij ons,
want de avond zal vallen,
en de dag loopt ten einde.
O blijf bij ons,
want de avond zal vallen.
Ihr Musici, frisch auf
Ihr Musici,
frisch auf und lasst doch horen,
die lieblich Kunst,
tut euch zusammenkehren!
Ein jeder fass sein Stimm alsbald,
Tenor und Bass, Diskant und Alt.
Singt allerseits
zur Rechten und zur Linken,
dann wer nicht singt
der soll auch nich mit trinken.
Gij musici, komaan
Gij musici,
komaan en laat u horen,
de luisterrijke kunst,
brengt u samen in uw koren!
Eenieder neemt zijn partij snel aan,
tenor en bas, alt en sopraan.
Zingt allen samen
ter rechten en ter linken,
want wie niet zingt
doet ook niet mee met drinken.
Im kühlen Maien
Im kühlen Maien
tun sich all Ding erfreuen,
die Blümlein auf dem Feld
sich auch erneuen,
singen die Maidlein in ihren Reihen:
willkommen Maien!
Zwei liebe Herzen,
sind voller Freud und Scherzen,
vergessen alles Schmerzen.
Cupido blind,
das gar listige Kind,
gsellt sich dazu
mit seinem Pfeil geschwind.
Venus allwegen
gibt dazu ihren Segen,
auf dass zwei Herz’
sich tun in Lieb bewegen.
Wenn nun dies Leben
tut wohlgefallen eben,
der soll sich ohn Verzug
der Lieb ergeben,
und mit den Maidlein singen in Reihen:
willkommen Maien!
In de frisse maand van mei
In de frisse maand van mei
wordt de hele wereld blij,
de bloempjes in de wei
gaan opnieuw ontluiken,
de meisjes zingen in hun rei:
welkom fijne maand van mei!
Twee verliefde harten duiken
vol gekheid en heel erg blij,
vergeten het gebakkelei.
Cupido blind,
dat zeer listige kind,
helpt hen daarbij
met zijn pijlen gezwind.
Venus allerwegen
geeft daartoe haar zegen,
opdat twee harten
zich in liefde bewegen.
Ieder die dit leven
heel graag wil beleven,
moet zonder dralen
de liefde onthalen,
en met de meisjes zingen in de rei:
welkom fijne maand van mei!
Berlin im Licht
Und zum Spazierengehn
genügt das Sonnenlicht.
Doch um die Stadt Berlin zu sehn,
genügt die Sonne nicht,
das ist kein lauschiges Plätzchen,
das ist ‘ne ziemliche Stadt.
Damit man da alles gut sehen kann,
da braucht man schon einige Watt.
Na wat denn? Na wat denn?
Was ist das für ‘ne Stadt denn?
Komm, mach mal Licht,
damit man sehn kann, ob was da ist,
komm, mach mal Licht,
und rede nun mal nicht.
Komm, mach mal Licht,
dann wollen wir doch auch mal sehen,
ob da ‘ne Sache ist: Berlin im Licht.
Berlijn verlicht
Als je gaat wandelen
volstaat wat zonneschijn.
Maar om de stad Berlijn te zien
moet het iets lichter zijn,
dat is geen vriendelijk dorpje,
dat is een pittige stad.
En zou je daar alles goed willen zien,
dan wil je daar wel wat meer Watt.
Nou wat dan? Nou wat dan?
Wat is dat voor een stad dan?
Kom, geef ons licht,
zodat we kunnen zien wat waar is,
kom, geef ons licht
wees stil en doe je plicht.
Kom, geef ons licht,
dan willen wij toch ook eens kijken,
of dat ons ding wel is: Berlijn verlicht.