The blue bird

Mary Coleridge / Charles Villiers Stanford

The blue bird

The lake lay blue below the hill.
O’er it, as I looked, there flew
Across the waters, cold and still,
A bird whose wings were palest blue.
The sky above was blue at last,
The sky beneath me blue in blue.
A moment, ere the bird had passed,
It caught his image as he flew.

De blauwe lijster

Vanaf de heuvel zag ik blauw het meer.
Daarboven vloog in ’t morgenuur
het water koud, verstilde sfeer,
een vogel van het lichtste blauw.
De hemel kleurde weer azuur,
het water spiegelt blauw in blauw.
De vogel zag, hoog in de lucht,
zich nog gespiegeld in de vlucht.

Quick! We have but …

Thomas Moore / Charles Villiers Stanford

Quick! We have but …

Quick! We have but a second,
Fill round the cup while you may
For time, the churl, hath beckoned
And we must away, away! 
Grasp the pleasure that’s flying
For oh! not Orpheus’ strain
Could keep sweet hours from dying
Or charm them to life again. 
Then, quick! We have but a second,
Fill round the cup while you may
For time, the churl, hath beckoned
And we must away, away!

See the glass, how it flushes
Like some young hebe’s lip
And half meets thine, and blushes
That thou shouldst delay to sip.
Shame, oh, shame unto thee
If e’er thou seest that day
When a cup or a lip shall woo thee
And turn untouched away.
Then quick! We have but a second,
Fill round the cup while you may
For time, the churl, hath beckoned
And we must away, away!

Snel, we hebben maar even

Snel, we hebben maar even,
vul de glazen nu het nog kan
want tijd, de lomperik, lonkt al
en we moeten nu echt weg!
Grijp het plezier, het vliegt voorbij
want oh, zelfs de melodie van Orpheus 
kan zoete uren niet doen stilstaan
of ze weer tot leven wekken
Snel dan, we hebben maar even,
vul de glazen nu het nog kan
want tijd, de lomperik, lonkt al
en we moeten nu echt weg!

Zie het glas kleuren
als de lippen van de jonge Hebe
en half de jouwe raken, en blozen
dat je nog even moet wachten op je slok
schaam je, oh je moet je schamen
als je ooit de dag beleeft
dat een glas of een lip je het hof maakt
en jij wegdraait zonder haar aan te raken
Snel dan, we hebben maar even,
vul de glazen nu het nog kan
want tijd, de lomperik, lonkt al
en we moeten nu echt weg!